در غروبِ روزی از تموز

پشتِ این دری که بسته مانده

تشنه

خواب رفته‌ام!

زخمه می‌زند به زخم‌های سینه‌ام کسی.

چهره‌ات کجاست؟

پیر می‌شود دلم

در غروبِ روزی از تموز.

اعتراف‌ها - اورنگ خضرایی